Foto Ainhoa Sanchez
MJ: Gratulacje!
ZG: Bardzo się cieszę, że dojechałem w całości i że nic się ni popsuło na jachcie przez ten samoster, z którym miałem cały czas problemy, co narażało moje życie i jacht. No i jestem zadowolony, że tak szybko przypłynąłem po Bradzie, bo on nawet nie zdążył się dobrze wyspać, a już przyszedł mnie odwiedzić. Sporo ludzi nas przywitało, przyjemnie, nie wiem, co więcej powiedzieć, jestem strasznie zmęczony, dwa dni nie spałem.
MJ: Czy wciąż podoba ci się samotne żeglarstwo?
ZG: Powoli przestaje mi się podobać. Jak sobie wyobrazisz takie problemy na środku oceanu spowodowane przez urządzenie elektroniczne to się odechciewa wszystkiego. Po raz pierwszy w życiu się bałem, więc dostałem mocno w kość na tym etapie. Nie chodzi nawet o sztormy, które były aż 3, wiec trochę dużo jak na jeden etap, ale o elektronikę – jak to nie działa dobrze, to się nie da płynąć.
MJ: Płynąłeś trasą alternatywną, czy to była dobra decyzja?
ZG: Uważam, że bardzo dobra. Ze sprawnym autopilotem byłbym tu 5-6 godzin wcześniej. Ciężko gdybać, ale miałem sporą stratę, a dogoniłem Brada prawie na żyletkę.
MJ: Co było najtrudniejsze?
ZG: Całość tarapatów z samosterem, to była absolutnie najważniejsza rzecz.
MJ: Najpiękniejszy moment?
ZG: Sam nie wiem. Dużo fajnych rzeczy. Dwa razy były delfiny, jeden dzień ładnej pogody, a bardzo się ucieszyłem, kiedy udało mi się uciec Darkowi i wiedziałem, że on nie jest w stanie mnie dłużej śledzić. Ten etap trwał kilka dni za długo, można było być wcześniej, ale najpierw start się opóźnił bo był sztorm a potem kilka dni bez wiatru na Oceanie Południowym.
MJ: Lubisz Ocean Południowy?
ZG: Do tej pory lubiłem, dopóki nie wystraszyłem się tak bardzo jak tym razem, bo 2 razy w nocy nie wiedziałem, gdzie góra a gdzie dół, bo byłem przyklejony do wody. Także moje wyobrażenie o tym rejonie trochę się zmieniło, bo tu jest jednak bardzo niebezpiecznie. Trzeba być dobrze przygotowanym i wiedzieć, co cię może spotkać. Natura jest nieprzewidywalna i potem można się tylko jej podporządkować.
Milka Jung © 