Podsumowanie drugiego tygodnia w regatach samotników non-stop dookoła świata: Większość z 29 zawodników znajduje się już za równikiem. Nie przekroczyli go jeszcze Didac Costa, który wystartował z opóźnieniem (One Planet One Ocean) oraz Sebastien Destremau (TechnoFirst). Oraz, oczywiście, żeglujący za nimi poza klasyfikacją Jeff Pellet (Come in Vendée). Oficjalnie wycofał się jeden z nich (Bertrand de Broc), inny (Tanguy de Lamotte) zawrócił do portu startu. Tak więc na scenie mamy 27 jachtów.

Wszyscy, którzy są już za pasem ciszy okołorównikowej, wybrali dłuższą, ale szybszą drogę wokół Wyżu Św. Heleny zapewniającą bezproblemowe dotarcie do Przylądka Dobrej Nadziei, czyli bramy na Ocean Południowy. Jednak nie wszyscy mają szansę skorzystać ze znajdującego się przy brzegach Brazylii niżu i żeglować na jego krawędzi. Druga grupa jachtów, którą prowadzi znajdujący się na 8 miejscu Yann Elies (Groupe Queguiner) będzie musiała znaleźć własną drogę na Ocean Południowy, bo nie „załapie” się na ten sam pociąg, co liderzy.

O ile w ubiegły poniedziałek w naszym podsumowaniu (https://milkajung.com/2016/11/14/vendee-globe-pierwszy-tydzien) wszyscy płynęli szybko i bez awarii, obecnie sytuacja uległa zasadniczej zmianie.

1. Alex the Boss

Lider rankingu, którym wciąż jest Alex Thomson, uszkodził jedno z hydroskrzydeł (złamał je) i musi zdjąć nogę z gazu. A był na dobrej drodze do pobicia rekordu dobowego na jachcie jednokadłubowym (należącego do F. Gabarta). Tak naprawdę, zabrakło mu 259 metrów – o czym za chwilę. Thomson bohatersko mówi, że stało się jak się stało, awaria to jest właśnie sytuacja nieprzewidziana, na którą nie można być przygotowanym. Twierdzi, że na całe szczęście na trasie będzie kilka bardzo długich halsów, które pozwolą mu korzystać z drugiego hydroskrzydła, więc w sumie nie jest najgorzej.

Film można obejrzeć tu:

 

Thomson jako pierwszy dotarł do równika (9 dni, 7 godzin, 3 minuty), poprawiając rekord Jeana Le Cama z 2004 roku (10 dni i 11 godzin). Uciekał rywalom tak, jak jeszcze żaden Brytyjczyk w Vendée Globe nie robił, czym zyskiwał sympatię kibiców. Wyspy Zielonego Przylądka minął „środkiem”, jako jedyny z floty, zyskując dodatkowe przyspieszenie. Przez strefę okołorównikową przeszedł bez zatrzymania. Otarł się też o rekord żeglugi dobowej – biuro regat ogłosiło, że pokonał w 24 godziny 535,34 Mm poprawiając tym samym wynik Françoisa Gabarta z poprzedniej edycji (534,48). Niestety rekord ten nie może być ratyfikowany – przepisy mówią, że nowy wynik musi być lepszy o co najmniej jedną milę. Thomsonowi zabrakło … 259 metrów, bo złamał skrzydło i musiał zwolnić.

Anglik ma nadzieję, że uda mu się utrzymać prowadzenie do Przylądka Dobrej Nadziei, a potem zrobić zwrot i żeglować na tej burcie, która ma nieuszkodzone skrzydło. Na razie jednak musi żyć z awarią. “W pewnym momencie będę musiał wyjść na burtę i odciąć to, co zostało, ale na razie nie mogę. Te resztki skrzydła troche mnie spowalniają, ale nic z tym nie zrobię”. Zapytany o to, jak zamierza odeprzeć ataki depczących mu po piętach Jossego i Le Cleac’ha, powiedział: “Modlić się, żeby reszta wyścigu była na prawej burcie.”

2. Tanguy de Lamotte

Kolejnym bohaterem minionego tygodnia był Tanguy de Lamotte. Z powodu uszkodzenia masztu nie kontynuuje wyścigu, wraca do portu startu. Co ciekawe, oficjalnie nie ogłosił wycofania się z wyścigu, więc formalnie jest wciąż klasyfikowany. Czemu ma służyć tego rodzaju „papierologiczna” rozgrywka – nie wiem. Chyba, że jest to banalnie proste – zawodnik, który oficjalnie wycofał się z rywalizacji, znika z trackingu, więc nie można go śledzić. Co oznacza mniej możliwości dotarcia do kibiców (poprzez wysyłane filmy i zdjęcia), co w przypadku charytatywnej misji Tanguy jest bardzo ważne.

3. Bertrand de Broc

Natomiast w sposób oficjalny swoją rezygnację ogłosił Bertrand de Broc (MACSF). Żeglarz narzekał na hałas wewnątrz jachtu oraz dziwne, niepokojące odgłosy w okolicy kila. Dotarł do wyspy Fernando de Noronha, gdzie stanął na kotwicy, aby obejrzeć dno jachtu. Bertrand miał kłopoty od kolizji z niezidentyfikowanym obiektem pływającym przy brzegach Portugalii. Okazało się, że duża część kadłuba jest uszkodzona, co uniemożliwia kontynuację wyścigu.

De Broc to weteran regat. Startuje po raz czwarty, ale tylko raz udało mu się ukończyć (w poprzedniej edycji, 2012-13). Jednak zapisał się w historii – podczas pierwszego startu (1992-93) zyskał przydomek “Rambo”, kiedy musiał zszyć własny język, korzystając z wskazówek lekarza regat. To on również jako pierwszy zrealizował skuteczną kampanię crowdfundingową, zbierając niezbędny budżet jako sumę wpłat od indywidualnych darczyńców i małych firm. Dwa razy musiał wycofać się z Vendée Globe w wyniku awarii. Teraz trzeci raz. Naprawdę szkoda.

 

Filmowe podsumowanie drugiego tygodnia regat (po angielsku):