Wczoraj wieczorem, o godzinie 2105 czasu polskiego brytyjski żeglarz startujący w regatach samotników dookoła świata, Vendée Globe, jako pierwszy przeciął równik. Dopłynął tam w rekordowym czasie od startu – 9 dni, 7 godzin I 3 minuty. Tym samym poprawił obowiązujący od roku 2004 rekord Jeana Le Cama wynoszący 10 dni i 11 godzin na trasie z Les Sables d’Olonne, punktu startu regat, do równika.

Hugo Boss/ Alex Thomson (GBR) – nowy rekord na trasie Les Sables – równik. / Fot. Cleo Barnham / Hugo Boss / Vendée Globe

Anglik, jeden z faworytów, na razie jest sensacją regat – prowadzi od soboty i nie daje się wyprzedzić francuskim rywalom, a jego przejście przez okołorównikową strefę ciszy, burz i zmiennych wiatrów było po prostu mistrzowskie – wyglądało, jakby nie zatrzymał się ani na chwilę. To naprawdę nie zdarza się często. Jego Hugo Boss to jacht najnowszej generacji, wyposażony w hydroskrzydła. Ostatni raz liderem rankingu był brytyjski żeglarz w roku 2008 (Mike Golding, który niestety po kilkugodzinnym prowadzeniu stracił maszt w okolicach Australii i musiał wycofać się z rywalizacji).

Na filmie poniżej – warunki w strefie okołorównikowej komentuje prosto z pokładu Jeremie Beyou:

Dziś przewaga Alexa nad następnym w kolejności Armelem Le Cleac’h (Banque Populaire VIII) wynosi 62 Mm. Pilnuje ich Vincent Riou (PRB) którego jacht, świetnie przygotowany, żegluje na równi ze „skrzydlatymi” przeciwnikami. 9 pierwszych jachtów znajduje się już za równikiem (wg klasyfikacji na godzinę 0900.)

Wczoraj, niedługo przed tym, jak Thomson przeciął równik, swoją rezygnację z dalszego udziału w wyścigu ogłosił Tanguy de Lamotte. To pierwszy zawodnik w tej edycji, który ze względu na problemy techniczne musi wycofać się z rywalizacji. Po inspekcji topu masztu dokonanej w zatoce Mindelo (Wyspy Zielonego Przylądka), de Lamotte stwierdził, że zawraca do Les Sables d’Olonne, gdzie postara się dotrzeć zgodnie z regulaminem, solo i bez asysty. „Uszkodzenie jest zbyt poważne, żeby można było myśleć o kontynuowaniu wyścigu dookoła świata, ale nie jest na tyle groźne, żeby powstrzymać mnie przed żeglugą do domu. Wracam do Les Sables, ale nie przerywam moich działań na rzecz fundacji Mécénat Chirurgie Cardiaque*. Miałem szczęście, bo maszt mógł spaść na mnie. Takie rzeczy się zdarzają.” Awaria jego jachtu Initiatives Coeur to ułamanie się topu masztu – górnych 30 cm, wraz ze wszystkimi czujnikami i częścią okuć. Nie da się w warunkach morskich wykonać laminowania węglowej „rury” tak, aby naprawa wytrzymała warunki na Oceanie Południowym.

(*Mécénat Chirurgie Cardiaque to sponsor jachtu Initiatives Coeur – za polubienia profilu na Facebooku i nowych fanów przekazywane są pieniądze na operacje kardiologiczne dla dzieci – to działa. Od startu regat udało się uzbierać w ten sposób środki na 18 operacji. Założonym celem jest pomoc dla 30 dzieci. Jedna nowa osoba to 2 euro dla fundacji. https://www.facebook.com/initiativescoeur/?fref=ts.) Tanguy de Lamotte ukończył poprzednie regaty Vendée Globe na 10 miejscu.

Arnaud Boissieres naprawia zalany silnik. Na morzu każda, nawet drobna awaria, może prowadzić do katastrofy. / Fot. Arnaud Boissieres/ La Mie Caline

Od roku 1989, pierwszej edycji regat, wyścig ukończyło 71 ze 138 startujących. Trzech nigdy nie powróciło do domu. Od startu w niedzielę, 6 listopada, poza wypadkiem de Lamotte’a, poważniejszych awarii nie zanotowano, choć kolejni zawodnicy zaczynają zgłaszać problemy. Jeremie Beyou (Maitre CoQ) z autopilotem, Conrad Colman z hydrauliką uchylnego kila.

Dla porównania – w poprzedniej edycji, w trakcie pierwszych dwóch tygodni wycofało się siedmioro żeglarzy. Marc Guillemot – (Safran) – awaria kila; Kito de Pavant (Groupe Bel) zderzenie z kutrem przy Azorach. Sam Davies (Saveol) – utrata masztu przy Maderze. Jéremie Beyou (Maitre CoQ) uszkodzenie siłownika kila przy Wyspach Zielonego Przylądka. Polak Zbigniew Gutowski (Energa) z powodu awarii autopilota i Vincent Riou (PRB) po zderzeniu z pływającą metalową boją.

Na filmie znany specjalista od routingu, Christian Dumard, wyjaśnia zjawiska związane ze strefą okołorównikową: „Zawodnicy z Vendee Globe znajdują się w strefie okołorównikowej. To
okolica nielubiana przez żeglarzy ze względu na cisze i burze tam
występujące. Co to jest dokładnie „strefa okołorównikowa”?
To nie jest coś, co stawia się na środku oceanu. Wyjaśnia Tanguy de
Lamotte: To obszar zaczynający się trochę przed równikiem, gdzie
przenikają się układy atmosferyczne z półkuli północnej i południowej.
Jak powiedział Tanguy, pasaty z półkuli północnej i południowej
wieją w odwrotnych kierunkach. Na północnej – z północnego wschodu, na
południowej – z południowego wschodu. Strefa okołowrównikowa jest więc
obszarem, gdzie spotykają się te dwa układy wiatrów. To
międzyzwrotnikowa strefa konwergencji, czyli przenikania. Znajduje się
trochę na północ od równika. Jej pozycja nie jest stała, zależy od
położenia układów wyżowych (wyżu Azorskiego i Św. Heleny) oraz od pory
roku.
Co się tam dzieje?
Jest bardzo gorąco. Gorące powietrze, napływające z obu stron, unosi
się w górę i formuje wielkie, czarne chmury burzowe, cumulonimbusy.
Niektóre z nich są bardzo aktywne. Co oznacza intensywny deszcz.
Sam Davies: To strefa aktywna, widać wielki cumulomnimbus, z którego
będzie bardzo padało i bardzo wiało.
Wiatr jest silny, ze zmiennych kierunków, burze z piorunami, co
komplikuje żeglugę. Pomiędzy chmurami panuje kompletna cisza.
Przejście przez strefę okołorównikową czasami się zamyka, kiedy
zupełnie nie ma wiatru, a czasami otwiera i umożliwia przejście. To
zależy od szczęścia.”

Materiał przygotowany na zlecenie sailing.org.pl.