Ze względu na świąteczny czas oraz konieczność oderwania się od komputera dla zachowania minimalnej chociaż równowagi psychicznej, niniejsze podsumowanie obejmuje ostatnie dwa tygodnie wydarzeń regatowych (i nie tylko) na szerokich wodach.

1. Volvo Ocean Race

Pierwsi na mecie trzeciego etapu byli (w wigilię, 24 grudnia) Hiszpanie z MAPFRE. To już drugi wygrany przez nich etap, idą jak burza i nie zamierzają się zatrzymać. Widać też, że jedynym przeciwnikiem, z którym „na poważnie” mają kłopoty jest francusko-chińska załoga Dongfeng. Francuzi na pewno nie są zadowoleni z wyniku, bo udawało im się być na pierwszym miejscu i nie był to wcale przypadek. Tak więc drugie miejsce nie jest do końca tym, na co liczyli. Jeden dzień przed metą uszkodzeniu uległ system uchylnego kila (został naprawiony w biegu, jeszcze przed metą), co sprawiło, że walka o pierwsze miejsce musiała zejść na drugi plan, a żeglujący z tyłu Vestas i Team Brunel stali się poważnym zagrożeniem.

„To był najtrudniejszy etap w mojej karierze” – powiedział Caudrelier, kapitan Dongfeng. „Przez większość czasu walczyliśmy z MAPFRE a na sam koniec mieliśmy poważną awarię. Wariacki odcinek ciągłych zwrotów przez rufę, omijania stref lodu – naprawdę trudny etap. Jesteśmy trochę rozczarowani, że chociaż prowadziliśmy przez 80 procent czasu, to nie my wygraliśmy. MAPFRE ma teraz niewielką przewagę punktową i wiemy, że oni nie popełniają błędów. Liczy się więc każdy punkt.”

Według informacji statystycznych na stronie regat, Hiszpanie mieli najwyższy „współczynnik pracy”, czyli wykonali najwięcej zwrotów i innych manewrów, co pozwoliło im utrzymać się w korzystnych warunkach dłużej niż pozostałym. Najwyraźniej ciężka praca się opłaciła. Ale przyznacie, że robienie co godzinę zwrotu przez rufę na Oceanie Południowym na pełnej prędkości to nie jest takie zupełnie małe miki. Etap trzeci, przypominam, jest punktowany podwójnie.

Trzeci na mecie w Melbourne wylądował Team Vestas, wyprzedzając czwartą z kolei załogę Team Brunel. Brunel dowodzony przez Bouwe Bekkinga po raz kolejny ląduje tuż poza podium, i chociaż widać, że żeglują coraz lepiej, na pewno liczyli na więcej. (Jeżeli ktoś jeszcze nie czytał, polecam mój wywiad z Bouwe w ostatnim wydaniu magazynu WIATR, str. 32-33: http://magazynwiatr.pl/pdf/MagazynWiatr_01_2018.pdf). Brunel żeglował przez część etapu w zmniejszonym składzie, gdyż Annie Lush doznała kontuzji i nie mogła opuszczać koi. Na szczęście już jest lepiej. Co ciekawe, to do załogi Team Brunel należy też rekord dobowy tego etapu – 538Mm/24h.

Drugiego dnia świąt, 26 grudnia, do mety dopłynęły kolejne załogi. Scallywag po raz kolejny wyprzedził Plastic, a następnego dnia stawkę zamknęła załoga AkzoNobel, która jak pamiętamy miała problemy z szyną grota i w wyjątkowo sprzyjających warunkach pogodowych na dalekim południu ćwiczyła laminowanie oraz inne sprawności wymagające raczej cieplejszego klimatu.

Tabela wyników po 3 etapach przedstawia się następująco:

1. MAPFRE – 29 pkt
   2. Dongfeng Race Team -23 pkt
   3. Vestas 11th Hour Racing – 23 pkt
   4. Team Brunel -14 pkt
   5. Sun Hung Kai/Scallywag – 11 pkt
   6. team AkzoNobel – 9 pkt
   7. Turn the Tide on Plastic – 6 pkt

Bardzo fajne, szczegółowe podsumowanie taktyczne etapu można znaleźć tu: http://www.volvooceanrace.com/en/news/10679_Leg-3-Strategic-Review-Part-4-Close-out.html

Trzeci etap był bardzo trudny, męczący, a dla wielu załogantów również okazał się groźny fizycznie – liczne uszkodzenia „w ludziach” są na tyle poważne, że na pokładach pojawiają się nowe osoby. I tak w załodze Dongfeng rannego (uszkodzenie żeber i mostka) nawigatora Pascala Bidegorry zastąpił Franck Cammas. „Bycie załogantem a nie kapitanem to nie jest dla mnie naturalna sytuacja” – mówił Cammas. „Ale Charles (Caudrelier) to mój przyjaciel i dużo razem pływaliśmy, co sprawia, że dobrze się rozumiemy”. Dodatkowo trzy inne osoby zostają zmienione.

Spore zmiany też w załodze Team Brunel – do składu dołączają zwycięzcy Pucharu Ameryki Rome Kirby (USA) i Sam Newton (AUS), a także Sally Barkow (USA) i Jens Dolmer. Zastąpią Louisa Balcaena, Annie Lush, Alberto Bolzana and Petera Burlinga. Część z tych zmian była zaplanowana, część została przeprowadzona w wyniku urazów w trakcie 3 etapu. „Burling i Balcaen mieli z nami płynąć do Australii” – mówi Bekking. „Z kolei Annie i Alberto muszą się zregenerować. To jest żeglowanie na 100% i lepiej zrobić przerwę, żeby móc potem znów dać z siebie wszystko”.

W sumie 18 osób schodzi z pokładów, a na ich miejsce wsiada 19 nowych. W MAPFRE bez zmian, o Dongfeng i Brunel już pisałam. Na pokładzie Team Vestas mamy zmianę kapitana (Charliego Enrighta zastępuje Mark Towill) oraz dwóch osób z załogi, na Scallywag jedna zamiana i dwie dodatkowe osoby się dosiadają; w AkzoNobel trzy zmiany, w Turn The Tide również trzy, o ile niczego nie przeoczyłam.

Tymczasem etap czwarty – do Hong Kongu – wystartował w nocy naszego czasu, trzymajmy kciuki za zdrowie wszystkich na pokładach. Można obstawiać zwycięzcę w komentarzach, na zachętę powiem, że nagrodą w tym etapie będzie książka Szymona Kuczyńskiego :) Tracker, przypominam, jest tu: http://www.volvooceanrace.com/en/tracker.html.

Na deser materiał filmowy Pawła Pochwały z Kapsztadu:

W Melbourne Pawła nie było, o ile wiem, ale będzie jeszcze na kilku przystankach, więc będą kolejne odcinki. Polecam!

2. Sydney-Hobart

Równolegle z końcówką Volvo Ocean Race, drugiego dnia świąt wystartowały regaty Sydney Hobart, najdłużej cyklicznie rozgrywane regaty na świecie. Były w tym roku dwa polskie akcenty – na Hollywood Boulevard (9 miejsce w czasie bezwzględnym – line honours) – Filip Pietrzak oraz na czarterowanym jachcie Weddell załoga Ocean Challenge Yacht Club Przemka Tarnackiego (czas 2 dni, 23 godziny i 54 minuty, 35 miejsce w czasie bezwzględnym na 96 sklasyfikowanych). A w załodze – kolega Świstak, czyli Maciej Marczewski.

Bardzo ciekawa była sytuacja w czołówce – zwycięzca regat, pierwszy na mecie Wild Oats w wyniku protestu spadł na drugie miejsce po doliczonej przez jury godzinnej karze. (Gdyby wykonał 2 karne kółka zaraz po przewinieniu, miałby zwycięstwo i rekord trasy. Niemniej protest był uzasadniony i nie były to żadne rozgrywki przy zielonym stoliku, tylko nie ustąpienie pierwszeństwa.) Więcej w komunikacie PAP (tak, Polska Agencja Prasowa o żeglarstwie: http://www.pap.pl/aktualnosci/sport/news,1225817,regaty-sydney-hobart-po-protescie-zmiana-na-pierwszym-miejscu.html, http://www.pap.pl/aktualnosci/sport/news,1225144,jacht-wild-oats-xi-pierwszy-na-mecie-regat-sydney-hobart-z-rekordem-trasy.html). Wywiad Janusza Kalinowskiego z PAP z Przemkiem Tarnackim można przeczytać tu: https://sport.onet.pl/zeglarstwo/tarnacki-bez-uszczerbku-na-zdrowiu-zalogi/x75lvp1.

3. Atlantic Puffin

Szymon dzielnie żegluje już za Nową Zelandią w stronę Hornu. Pozycję można sprawdzać tu: https://share.garmin.com/atlanticpuffin. A dwie nowe relacje Szymona są do przeczytania na stronie Zewu Oceanu:

http://www.zewoceanu.pl/Aktualna-pozycja/Tydzien-18—zaplanowalem-sobie-swiateczna-wyzere

http://www.zewoceanu.pl/Aktualna-pozycja/Tydzien-19

Pozdrawiam wszystkich noworocznie !